pendant (EN)

noun

noun “pendant”

1. Pendentif (e Bijou, deen un enger Kette hänkt, déi ronderëm den Hals gedroe gëtt)
   Mellen Iech un, fir d'Iwwersetzungen vun den Beispillsätz an d'monolingual Definitioune vun all Wuert ze gesinn.

   She wore a gold pendant on a delicate silver chain.
2. Pendent (den hänkenden Deel vun engem Ouerrank)
   The pendants of her earrings sparkled as she moved.
3. Hängeleucht
   They installed a new pendant over the kitchen island.
4. Ornament (vun enger Plafong)
   The Gothic cathedral featured intricate stone pendants hanging from the arches.
5. Géigepart
   This painting is the pendant to the one in the dining room.