·

contain (EN)
فعل

فعل “contain”

مصدر contain؛ او contains؛ گذشته contained؛ اسم مفعول contained؛ اسم مصدر containing
  1. حاوی بودن (از یک مخلوط، شامل یک ماده بودن)
    The drink contains alcohol.
  2. حاوی بودن (از یک ظرف، داشتن چیزی در داخل)
    The bottle contains fresh juice.
  3. شامل شدن (در بر گرفتن چیزی به عنوان یک بخش)
    The software package contains several useful apps.
  4. مهار کردن (کنترل یا عقب نگه داشتن)
    She tried to contain her excitement during the performance.
  5. دربر داشتن (در ریاضیات)
    The set of integers contains all whole numbers.