·

have to (EN)
czasownik

czasownik “have to”

bezokolicznik have to; on has to; cz.przesz. had to; im.przesz. had to; im. having to
  1. musieć
    I have to finish my homework before I can go out to play.
  2. musieć (jako jedyny logiczny wniosek)
    She has to be the teacher because she's holding all the textbooks.